In het tweede deel van het PBO-project scheepsonderzoek leren we over zeemarkeringen, gasinstallaties, elektriciteit, motoren, zeilen, enz...
Vorige maand vroegen we Ben Sutcliffe-Davies, een maritiem landmeter, om een kijkje te nemen bij het PBO-projectschip Maximus. Lezer Daniel Kirtley heeft ons de 43 jaar oude Maxi 84 gegeven, maar voordat we hem accepteren, wil ik weten hoeveel werk ermee gemoeid is, omdat ik – de speciale redacteur van het tijdschrift – het project op me heb genomen en de eerste eigenaar ben geworden van het schip.
Overweegt u een scheepsonderzoek? Kijk dan eens naar de video van oceaanmeter Ben Sutcliffe-Davies, want…
Ik had nooit gedacht dat ik een boot zou bezitten. Ik ben opgegroeid rond een jacht; reed met ze, racete met ze, voerde af en toe de aanvoerder van ze aan, maar nu...
Tot nu toe is alles in orde: de romp is aangenaam droog, het dek is stevig en het tuig lijkt op het eerste gezicht in goede staat te verkeren. Het tuigage en de gasinstallatie moeten echter worden geüpgraded en er kunnen nog enkele andere werkzaamheden worden verwacht, zoals het polijsten van het dak, het aanbrengen van aangroeiwerende verf, het repareren van lekkende dekpluggen en het upgraden van dekbeslag.
Ben heeft de doe-het-zelf-tank al veroordeeld, dus voordat hij de salon binnenging, haalde hij zijn gasdetectiestok tevoorschijn. Hoewel het gas is afgesloten, moet hij om veiligheidsredenen controleren of er gas in de bilge zit.
“Voor £ 40 vind ik de gasdetectorstick een geweldige kit”, zei Ben. "Ik gebruik het vooral bij onderzoeken van smalle schepen, omdat ze berucht zijn om hun lekkende kluisjes, maar ze zijn zeker de moeite waard."
Ben kocht de zijne bij Screwfix, maar raadde ook een bedrijf aan genaamd Nereus, dat gasalarmen met waterdichte sensoren verkoopt die in natte bilges kunnen worden gebruikt.
Nu is het tijd voor de interne inspectie van de romp. Toen de Maximus in 1978 in Zweden werd gebouwd, voldeed ze aan goede normen, met gebruik van teakfineer multiplex in de machinekamer en volledig gesloten multiplexframes en stringers in de kasten en kimmen. Ben raakte de grond aan met zijn handen en knieën, klom over de boot, tilde de bodemplaat op, tikte, luisterde naar de hygrometer en krabbelde op het notitieblok.
Hij liet me de ankerpunten van de kettingplaten zien en verzekerde me dat ze sterk waren en geen tekenen van druk of beweging vertoonden. Hetzelfde geldt voor de accessoires voor de voorste steun en de achterste steun.
“Dit is geen traditionele regeling”, merkte Ben op. Het onderste deel is via een vrijdragende opstelling verbonden met het vaste punt van de auto. “Bij de meeste jachten zijn ze aan de zijkanten van de romp vastgeschroefd. Op deze specifieke boot vertrouwen ze hier op het hoofdschot, dat eruitziet als een dek van 12 mm.”
Toch was hij zeer tevreden met deze regeling. “Het ziet er allemaal mooi droog uit. Er zijn geen corrosiestrepen, de andere kant is vergelijkbaar.”
Ben kon diverse ruimtes niet bereiken, waaronder het gebied rond de watertank en het onderruimgedeelte van de salon. De meeste gebieden die hij inspecteerde waren schoon en droog. De kussens en de overkapping van de slaapplaats van de achternavigator waren echter vochtig, en de anodebouten van de romp in de bak waren door het stilstaande water enkele centimeters diep gecorrodeerd.
De voormast was ook nat vanwege lekkende dekbouten en ventilatieopeningen. Ben trok de natte spinnaker uit de bak en vond er een paar centimeter water onder. Er zijn zichtbare waterdruppels op de bovenkant van het hoofd.
“Ach, wat is er aan de hand!” riep Ben uit en vond watervlekken bij de kettingplaten. “Kijk, het water dat uit de losse dekmoffen stroomt, stroomt hier daadwerkelijk uit de interne lijsten en via verschillende kurkgaten naar buiten.”
Andere overstromingen, dit keer via het gangpad, beschadigden de boksring rond het aanrecht en verrotten volledig. Voor het geval ik bewijs nodig heb, haalt Ben er vriendelijk mijn vinger doorheen om het te bewijzen.
Ben legde de kussens ernaast en opende alle kluisjes om de lucht te laten circuleren. Het repareren van al deze lekken moet een topprioriteit zijn.
Aan de andere kant is de bekleding in goede staat. Ik vind vooral de gordijnen en de prachtige blauwe cockpitkussens leuk. Het beige krijtstreepkussen ziet er nieuw uit, en het is duidelijk dat Daniel er veel zorg aan heeft besteed om Maximus zich thuis te laten voelen. Ze heeft een aantal mooie accenten en veel sprankelend teakhout. Ik hou van schepen uit deze tijd.
De kussens moeten gestoomd worden, een paar hebben nieuwe ritsen nodig, en de stof heeft een scheurtje. Ben wees erop dat ze moesten worden ingesmeerd met een vlamvertragende spray, omdat er geen etiket is dat dit bevestigt.
‘Je kunt er een paar krijgen bij Screwfix,’ stelde hij voor. “Spuit al je zachte decoraties. Als je ooit op een boot bent geweest, is het schuim verschrikkelijk wanneer deze in brand vliegt. Het zal roken en heel erg roken.”
‘Nou, de gasslang is uit 1984,’ zei hij. “Wat zorgwekkender is, is dat je de gasslang zo achter het fornuis ziet lopen.”
Hij wees op het gat in de rubberen snede in het metalen schild van de slang. Alles met een kruiskoppeling moet een versterkte slang hebben. Niet alleen dat, het fornuis zelf heeft geen thermische uitschakeling.
"Veel mensen hebben deze, maar realiseren zich niet dat als je vrolijk vaart en de vlam uitgaat, het gas zal blijven stromen zonder te worden afgesloten", zei hij.
Met de kosten voor het vervangen van het kookgerei, vervolgens de gasleidingen, het opruimen van de gastank en al het andere, kan deze suggestie goedkoper zijn om het gas volledig te verwijderen en diesel- of alcoholkachels te kopen.
Ik heb een notitie gemaakt om voor beide offertes te vragen en de voor- en nadelen van benzine versus diesel en sterke drank te onderzoeken.
Hoewel Ben zijn vreugde uitte over de oude Sailor-radio – “Een paar jaar geleden hadden we zo'n radio op onze vissersboot!” – konden we hem niet echt testen. De accu is leeg, dus we kunnen de motor ook niet testen.
"De spanning daarvan is minder dan 2V, en onze spanning is slechts 8V, daarom kunnen we niets doen!" ' zei Ben, terwijl hij zijn voltmeter opbergde.
“Vanuit onderzoeksoogpunt is het altijd de moeite waard om ervoor te zorgen dat de batterij opgeladen is. Landmeters schakelen meestal over om alles te testen om er zeker van te zijn dat het goed werkt. Momenteel zijn we blind voor dit alles.”
De twee batterijen die onder de stoeptreden zijn geplaatst, moeten worden vervangen. Ze hebben geen fysieke bescherming en geen terminalafdekking.
“We zijn uiteraard niet op de walstroom aangesloten, maar als je water op de walstroom laat stromen, zoals hier, is dat niet zo slim”, zei Ben, wijzend naar de lekkende elektronische apparatuur op de loopplank, “en dat doe ik echt niet.” Ik vind het niet leuk. Het idee van een metalen achterkast omdat die altijd zal trillen.”
Maximus beschikt over een indirect gekoelde 3 cilinder Volvo 2020MD motor. Hoewel hij niet kon starten, heeft hij het goed gecontroleerd.
Hij was ontevreden over de corrosie op het frame en de ondersteuning door een lek in het gangboord.
‘Dit moet allemaal worden opgeruimd’, stelde hij voor. “Je ziet al dat water binnendringen, het helpt echt niet. Bekijk hier de corrosie van het vliegwiel op de poelie. De eerste keer dat de corrosie begint, zal de riem snel scheuren. Je raakt dus je communicatie kwijt. Generator en interne waterpomp.”
“Een van de grote voordelen van Volvo is dat ze Perkins-basismotoren gebruiken. Het is altijd de moeite waard om deze informatie te krijgen, want waar ook ter wereld, als je reserveonderdelen nodig hebt, is het hetzelfde als bij Perkins.”
De motor wordt aangedreven door een Volvo Saildrive versnellingsbak. Ben inspecteerde de benen en zag geen duidelijke corrosie, en de buitenste rubberen sokken waren intact. De olie is schoon en gelukkig is er geen sprake van watervervuiling.
Het apparaat heeft een grote rubberen pakking en moet elke zeven jaar worden vervangen. Toen het voor het laatst werd voltooid (in 2015) kostte het ongeveer £1.500, dus samen met het boorplatform moet het in de nabije toekomst worden begroot.
“Normaal gesproken moet de motorsteun vervangen worden als je de donuts maakt op de saildrive. Als je geen saildrive hebt en wel een normale as, doe dat dan elke tien jaar”, aldus Ben. Hij schudde de motor en nodigde mij uit om te luisteren.
"Hoor je dat draaiende geluid?" Nou ja, je weet tenminste dat hij al twee en een half jaar niet is gepakt, wat een goed teken is. ”
“Als het gaat om motoren en een boot die al enkele jaren stil ligt, is het laatste wat je wilt doen de boot direct in het water zetten”, aldus Ben. “Je moet heel religieus zijn als het om brandstofbeheer gaat. Brandstoftank leegmaken, doorspoelen, brandstofleiding vervangen, brandstoffilter, omdraaien en kijken of de motor op de wal draait met water. Gooi hem niet zomaar in het water. Binnen, en dan hopen!”
Ben kan de inhoud van de brandstoftank of de staat van de brandstof niet bepalen. Wel merkte hij dat de vulafdichting licht beschadigd was en vervangen moest worden.
‘Het zijn geen ramen,’ verbeterde Ben. “Als ze vastzitten, zijn het patrijspoorten, als ze open zijn, zijn het patrijspoorten.”
Tijdens het onderzoek was het helder weer en was er geen teken dat de acryl patrijspoorten lekten (hoewel dit bij het volgende bezoek wel zal gebeuren!). Dat gezegd hebbende, wijst Ben erop dat het heel gebruikelijk is dat er vocht binnendringt vanwege het intern afgedichte abutment.
Maximus beschikt over een Jabsco zeetoilet dat rechtstreeks in zee afwatert. De inlaatleidingen moeten vervangen worden (zie buitenboordkranen), maar Ben wees er ook op dat de waterinlaat en -uitlaat een hogere zwanenhals moeten hebben, bij voorkeur voorzien van een antisifonklep.
"De luchtinlaat moet bijna tot aan de onderkant van het dek reiken", zei hij. “Ook is het verstandig om de slangen te vervangen. Het is duidelijk dat ze al meer dan vijf jaar worden gebruikt, dus ze worden poreus en als je ze gaat gebruiken, gaan ze erg stinken.”
‘Kijk eens naar die uitlaatpijpen,’ riep Ben uit toen hij de zeekraan voor de kop en de gootsteen zag. "Het maakt me aan het lachen; we spreken over dubbele klemmen, maar de klemmen zitten eigenlijk niet aan het uiteinde van de slangpilaar. Het heeft totaal geen zin.”
De zeekraan met kogelkraan is duidelijk al meer dan vijf jaar in gebruik en de corrosie is ernstig. Hoewel zeekip een vervanger is, lijkt het erop dat ze originele huidaccessoires gebruiken.
‘Dit is echt handig,’ zei Ben, terwijl hij het handvat vasthield, ‘maar ik zal ze allemaal vervangen. Gooi ze weg en begin opnieuw.”
Ben suggereerde dat brons een veel langere levensduur heeft dan DZR, maar nu gebruiken veel mensen composietmaterialen; merken zoals Tru Design of Marelon.
Ben keek ook rond naar zeekippen om de gootsteen te vinden. Hij had het uitgangsgat aan de buitenkant van de romp herkend, maar het duurde even voordat hij de zeekip vond. Nadat hij het kluisje had geopend en de pan eruit had gehaald, vond hij de afvoerslang, maar pas toen hij de onderste lade onder de kachel verwijderde, vond hij hem echt: een oude schuifafsluiter die volledig vastzat en vervangen moest worden.
Op de Maximus bevindt zich een roestvrijstalen watertank, die onder de voorste cockpitbedden is geïnstalleerd. Ben kon het systeem handmatig oppompen en kreeg van twee jaar geleden zeer vervuild water!
Posttijd: 01-nov-2021
