Odkuwki z miedzi i stopów miedzi z materiałów zaworowych

Odkuwki z miedzi i stopów miedzi z materiałów zaworowych

Szereg kombinacji wyrobów o tym samym kształcie, tego samego gatunku lub tego samego stopu i stanu materiału oraz o tej samej grubości lub przekroju wykorzystywanych do kontroli (badania). Identyfikacja produktu zapewnia pomniejszony schemat nazewnictwa, dzięki któremu można szybko i wyraźnie przekazać opis produktu, dzięki czemu produkty spełniające wymagania odpowiedniej skali europejskiej mogą być wzajemnie zrozumiane na poziomie międzynarodowym. W szczególnych okolicznościach, jeżeli zamawiający wymaga przeprowadzenia badania funkcji rozciągania, powinno ono na zapytanie i zamówienie uzyskać małą wytrzymałość na rozciąganie, 0,2% granicy plastyczności…

zakres

Skala ta określa skład, wymagania funkcjonalne oraz tolerancje wymiarowe i konturowe miedzi i stopów miedzi oraz odkuwek swobodnych. Procedury pobierania próbek, metody badań i status dostawy są określone w celu sprawdzenia zgodności z tą skalą.

Normatywny dokument referencyjny

Terminy użyte w poniższych dokumentach stają się terminami tej skali w odniesieniu do tej skali. W przypadku datowanych cytatów wszelkie późniejsze poprawki (z wyjątkiem erraty) lub poprawki nie mają zastosowania do Departamentu. Jednakże strony uzgodnione w ramach tych kryteriów zachęca się do zbadania dostępności takich wersji. Każdy niedatowany plik referencyjny, którego wersja jest odpowiednia dla tej skali.

Badania twardości metalu Brinella – Część 1: Metody badań (GB/T 231.1-2002, równoważnik ISO 6506-1; 1999).

GB/T 1182 Ogólne tolerancje, definicje, symbole i rysunki dotyczące wyglądu i położenia (GB/T 1182-1996, odpowiednik ISO 1101:1996)

Próby twardości metali metodą Vickersa – Część 1: Metody badań (GB/T 4340.1 –1999, odpowiednik ISO 6507-1; 1997).

GB/T 10119 mosiądz — Oznaczanie odporności na odszinowanie (GB/T 10119-1988, odpowiednik ISO 6509:1981)

EN 1655 Specyfikacja zgodności miedzi i stopów miedzi

EN 1976 Miedź i stopy miedzi – surowe odlewy miedziane

EN 10002-1 Próba rozciągania materiałów metalowych – Część 1: Metody badań (w temperaturze otoczenia)

EN 10204 Rodzaje dokumentacji dotyczącej kontroli wyrobów metalowych

EN ISO196 Oznaczanie naprężeń szczątkowych w przetworzonej miedzi i stopach miedzi – Badanie azotanem rtęci (1) (ISO196:1978)

ISO 1811-2 Wybór i przygotowanie próbek do analizy chemicznej miedzi i stopów miedzi – Część z: Pobieranie próbek wyrobów odlewniczych i odlewów – ISO 6957 Stopy miedzi – Badania amoniaku pod kątem odporności na erozję naprężeniową

Uwaga: Literatura dotycząca tej skali oraz, tam gdzie to konieczne, cytowane w tym wydaniu, są wymienione w bibliografii w Załączniku A

definicja

Do tej skali mają zastosowanie poniższe definicje.

kucie

Formowanie produktu na gorąco poprzez młotkowanie lub prasowanie.

Kucie matrycowe

Produkt odlany w formie zamkniętej.

Kucie swobodne

Produkt odlany w formie otwartej.

Kucie puste

Produkt odlany w formie zamkniętej z pelletem.

Partia inspekcyjna

Szereg kombinacji wyrobów o tym samym kształcie, tego samego gatunku lub tego samego stopu i stanu materiału oraz o tej samej grubości lub przekroju wykorzystywanych do kontroli (badania).

identyfikacja

materiał

Ogólna zasada

Materiały są nazywane symbolami lub kodami (patrz Tabele 1 do Tabeli 8).

symbol

Nazewnictwo symboli materiałów opiera się na systemie podanym w normie ISO 1190-1.

Uwaga: Chociaż identyfikacja symboli materiału w tej skali może być taka sama, jak w innych skalach korzystających z systemu nazewnictwa ISO 1190-1, szczegółowe wymagania dotyczące składu nie muszą być takie same.

Kryptonim

Nazwa kodu materiału jest zgodna z systemem zawartym w EN1412.

Stan materialny

Następujące nazwy systemów w EN1173 są używane jako stany materiału w tej skali:

M Stan materialny produktu, który nie nadaje się do wytworzenia;

H wyznaczają produkty o wymaganiach dotyczących twardości i nazywają stan materiału zgodnie z małymi wymaganiami twardości;

S (przyrostek) odnosi się do stanu materiału produktu odprężającego.

Uwaga 1: Produkty posiadające status H można sklasyfikować jako twardość Vickersa lub Brinella, a oznaczenie statusu H jest takie samo jak metoda badania obu twardości.

Uwaga 2: W celu zmniejszenia naprężeń własnych, poprawy odporności wyrobu na erozję naprężeniową oraz poprawy jego stabilności wymiarowej po przetworzeniu, wyroby w stanie M lub H mogą zostać poddane specjalnej obróbce (np. w celu usunięcia naprężeń mechanicznych lub termicznych) [patrz art. 5 g ), art. 5 h) i 8.4)]

Do nazwania stanu materiału używany jest tylko jeden z powyższych identyfikatorów, za wyjątkiem sytuacji, gdy używany jest przyrostek S.

produkt

Identyfikacja produktu zapewnia pomniejszony schemat nazewnictwa, dzięki któremu można szybko i wyraźnie przekazać opis produktu, dzięki czemu produkty spełniające wymagania odpowiedniej skali europejskiej mogą być wzajemnie zrozumiane na poziomie międzynarodowym.

Identyfikacja produktu nie może zastąpić całej zawartości skali.

Identyfikacja produktu objęta tą skalą będzie składać się z następujących treści:

– Nazwa (odkuwki);

- Numer skali (GB/T 20078-2006);

– Identyfikacja materiału, w tym symbole lub kody (patrz tabela 1 i tabela 8);

– Identyfikacja stanu materiału (patrz Tabela 10-12)

Identyfikacja produktu jest generowana w sposób pokazany poniżej.

Przykład: Odkuwki odpowiadające tej skali, z oznaczeniem materiału CuZn39Pb3 lub CW614N, status materiału H080, należy identyfikować w następujący sposób:

Szczegóły zamówienia

Dla wygody zapytania sposób składania zamówienia powinien zostać uzgodniony pomiędzy zamawiającym a dostawcą. W zapytaniu ofertowym i zamówieniu zamawiający powinien podać, że poniższe wymagane składniki powinny być zgodne z odpowiadającymi im materiałami podanymi w Tabeli 1~Tabela 8.

Uwaga: Ponieważ materiały zdefiniowane w tej skali różnią się znacznie odpornością na odkształcenia, temperaturą odlewania i naprężeniami powstającymi w matrycy, podzielono je na trzy grupy, które mają podobne właściwości termiczne. Ponadto grupy podzielono na dwie kategorie, aby odzwierciedlić ich dostępność. Materiały kategorii A generalnie charakteryzowały się większą dostępnością niż materiały kategorii B (patrz tabela 9).

Funkcja mechaniczna

twardość

Funkcja twardości powinna spełniać odpowiednie wymagania zawarte w tabeli 10-12.

Zamawiający powinien określić jaką metodę badań ma zastosować. Badania należy przeprowadzić zgodnie z odpowiednimi metodami opisanymi w p. 8.2.

Dla odkuwek wykonanych z materiałów klasy s funkcja twardości podlega uzgodnieniu z zamawiającym i dostawcą.

Funkcja rozciągania

W tej skali nie zdefiniowano wymaganej funkcji rozciągania. Wartości * w nawiasach w Tabelach 10 do Tabeli 12 służą jako odniesienie.

W szczególnych przypadkach, jeśli zamawiający wymaga przeprowadzenia badania funkcji rozciągania, powinna to być niewielka wytrzymałość na rozciąganie, w momencie zapytania i zamówienia granica plastyczności 0,2%.

I wydłużenie, położenie i rozmiar próbki oraz stosunek próbki (patrz art. 5 k)}. W tym przypadku wartości twardości * podane w tabelach 10 do 12 służą jako odniesienie.

Odkuwki z miedzi i stopów miedzi na materiały zaworów (ii) z wykorzystaniem materiałów klasy A wymienionych w tabeli 13 powinny odpowiadać energii silnika określonej w tabeli 13. W przypadku odkuwek z wykorzystaniem materiałów klasy B wymienionych w tabeli 9, jeżeli wymagana jest energia silnika, muszą zostać uzgodnione pomiędzy zamawiającym a dostawcą. W procesie produkcyjnym ten produkt stopowy można podgrzewać w zakresie 470 ℃ ~ -550 ℃. Jeśli użytkownik musi podgrzać materiał do temperatury wyższej niż 530℃, należy skonsultować się z dostawcą w celu uzyskania porady. Tolerancje wymiarowe i tolerancje konturu powinny być zgodne z tolerancjami określonymi w tej skali. Jeżeli na rysunku nie jest podana tolerancja, stosuje się wartość tolerancji podaną w tej skali.

Przyłącze: Odkuwki z miedzi i stopów miedzi na materiały zaworów (I)

W szczególnych przypadkach, jeśli zamawiający wymaga przeprowadzenia badania funkcji rozciągania, powinna to być niewielka wytrzymałość na rozciąganie, w momencie zapytania i zamówienia granica plastyczności 0,2%.

Oraz wydłużenie, położenie i wielkość próbki oraz współczynnik próbkowania (patrz art. 5k). W tym przypadku wartości twardości * podane w tabelach 10 do 12 służą jako odniesienie.

Energia motoryczna

Odkuwki wykonane z materiałów klasy A wymienionych w Tabeli 13 powinny odpowiadać energii silnika określonej w Tabeli 13. W przypadku odkuwek wykonanych z materiałów klasy B wymienionych w Tabeli 9, jeżeli wymagana jest energia silnika, należy to uzgodnić pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą dostawca.

Desingujący opór

– Dla materiałów klasy A: stosunkowo duże 200μm;

– Dla materiałów klasy B: równomiernie nieprzekraczająca 200 μm i stosunkowo większa o 400 μm [(patrz sekcja S i)]

Badanie przeprowadza się zgodnie z art. 8.5.

Uwaga: W procesie produkcyjnym ten produkt stopowy może być przetwarzany w zakresie 470 ℃ ~ -550 ℃. Jeśli użytkownik musi podgrzać materiał powyżej 530 ℃, należy skonsultować się z dostawcą w celu uzyskania porady.

Stres resztkowy

Odkuwki zamawiane w stanie beznaprężeniowym (patrz uwaga 2 w 4.2) nie powinny w momencie badania wykazywać śladów pęknięć. Badania przeprowadza się zgodnie z 8.6.

Tolerancja kucia matrycowego

Ogólna zasada

Podane tolerancje dotyczą wszystkich materiałów klasy A i klasy B wymienionych w tabeli 9. Zaznaczono na rysunku odkuwki

Tolerancje wymiarowe i tolerancje konturu powinny być zgodne z tolerancjami określonymi w tej skali. Jeżeli na rysunku nie jest podana tolerancja, stosuje się wartość tolerancji podaną w tej skali.

Notatka 1; Zaleca się zaznaczenie na schemacie odniesień do tej skali

Istnieją dwa różne typy wymiarów, które należy rozróżnić w przypadku kucia matrycowego

a) Wymiary we wnęce matrycy zaznaczone są w idealnym module zgodnie z kształtem odkuwki i nie przesuwają się względem siebie, patrz rozmiar n na rysunku 1

Uwaga 2: Moduły te składają się z pojedynczych i unikalnych komponentów lub kilku komponentów, które nie przesuwają się względem siebie.

b) Rozmiar nadmiarowej linii matrycy wyznacza się na podstawie dwóch lub więcej matryc poruszających się względem siebie, patrz rozmiar t na rysunku 2

Uwaga 3: Rysunek 3 przedstawia odkuwkę matrycową wykonaną przy użyciu form pokazanych na rysunku 1 i rysunku 2.

Zalecane naddatki na obróbkę i materiały dodatkowe przedstawiono w B.3.10 i Tabeli B.6