سوزن پروانه ای: مزایا و معایب خونگیری و تزریق داخل وریدی

مایکل منا، DO، یک پزشک فعال اورژانس در بیمارستان وایت پلینز در وایت پلینز، نیویورک است.
سوزن پروانه ای وسیله ای است که برای خون گیری از ورید یا ارائه درمان داخل وریدی (IV) به ورید استفاده می شود. سوزن پروانه ای ست تزریق بالدار یا دستگاه ورید پوست سر نیز نامیده می شود. از یک سوزن زیرپوستی بسیار نازک، دو "بال" انعطاف پذیر، یک لوله شفاف انعطاف پذیر و یک اتصال دهنده تشکیل شده است. کانکتور را می توان به یک لوله خلاء یا کیسه جمع آوری برای خون گیری یا به یک پمپ انفوزیون یا لوله کیسه انفوزیون داخل وریدی برای تحویل مایعات یا دارو متصل کرد. این دارو همچنین می تواند مستقیماً از طریق یک سرنگ به کانکتور تحویل داده شود.
سوزن های پروانه ای مزایای خاصی نسبت به سوزن های مستقیم دارند. به عنوان مثال، آنها اجازه قرار دادن دقیق تری را می دهند، به خصوص در رگ هایی که دسترسی به آنها دشوار است. با این حال، آنها در هر شرایطی بهترین انتخاب نیستند.
سوزن پروانه در نگاه اول شبیه سوزن هوبر است و بال نیز دارد. با این حال، سوزن‌های هوبر با زاویه 90 درجه خم می‌شوند تا بتوانند با خیال راحت در درگاه شیمی‌درمانی کاشته شده قرار گیرند.
پزشکان فلبوتومی اغلب از سوزن های پروانه ای برای گرفتن نمونه خون برای شمارش کامل خون (CBC)، آزمایش کلسترول، پایش دیابت، غربالگری STD و سایر آزمایش های مبتنی بر خون استفاده می کنند. این سوزن ها معمولا در بانک های خون افرادی که قصد اهدای خون را دارند نیز استفاده می شود.
اگر کم آب هستید و نمی توانید آب کافی بنوشید یا بنوشید تا مایعات از دست رفته را جبران کنید، سوزن های پروانه ای نیز می توانند برای تزریق مایعات داخل وریدی استفاده شوند. آنها همچنین می توانند برای رساندن داروها (مانند مسکن ها) به طور مستقیم به داخل رگ یا تزریق تدریجی درمان های IV (مانند شیمی درمانی یا آنتی بیوتیک ها) به صورت داخل وریدی استفاده شوند.
اگر چه سوزن های پروانه ای در صورتی که به درستی محکم شوند می توانند 5 تا 7 روز در رگ باقی بمانند، اما بیشتر برای تزریق های کوتاه مدت استفاده می شوند.
انفوزیون های منظم یا مداوم معمولاً از طریق یک ورید بزرگتر از طریق یک خط مرکزی یا خط کاتتر مرکزی (PICC) وارد شده محیطی می شوند.
اگرچه تمام سوزن های پروانه ای در طراحی مشابه هستند، اما هنوز هم متفاوت هستند. سوزن‌های پروانه‌ای بر حسب واحد مشخصات اندازه‌گیری می‌شوند که معمولاً اندازه‌های آن از 18 تا 27 متغیر است. هر چه مشخصات بالاتر باشد، سوزن کوچک‌تر است.
به عنوان مثال، سوزن گیج 27 اندازه رایج برای تزریق انسولین است. اگر مایع تزریقی غلیظ تر است یا خون برای انتقال خون جمع آوری می شود، از سوزن گیج کوچکتر استفاده کنید. بیشتر سوزن های پروانه ای بیش از سه چهارم اینچ (19 میلی متر) نیستند.
دستگاه IV یا ظرف جمع آوری به لوله متصل به سوزن متصل می شود نه به سوزن. این کار مفید است زیرا اگر شما را پرت کنید یا زمین بخورید، احتمال آسیب کاهش می یابد.
اندازه لوله از 8 اینچ تا 15 اینچ (20 تا 35 سانتی متر) متغیر است. لوله کوتاهتر برای خونگیری استفاده می شود. بلندترها در کاربردهای IV استفاده می شوند و ممکن است دارای شیرهای غلتکی برای تنظیم جریان باشند. لوله ها همچنین می توانند رنگی شوند تا پرستار تشخیص دهد که در صورت استفاده از چندین خط از کدام خط استفاده می شود.
برخی از کانکتورهای پین پروانه ای دارای یک پورت "نر" داخلی هستند که می توان آن را در یک لوله خلاء قرار داد. سایر کانکتورها دارای پورت های "ماده" هستند که می توان سرنگ ها یا لوله ها را در آنها وارد کرد.
در طول رگ‌گیری (سوزن وارد رگ می‌شود)، فلبوتومیست یا پرستار سوزن پروانه را با بال‌های بین انگشت شست و اشاره می‌بندد. از آنجایی که سوزن زیرپوستی کوتاه‌تر و فاصله گرفتن آن کوتاه‌تر است، قرار دادن سوزن پروانه‌ای دقیق‌تر از سوزن مستقیم است و سوزن مستقیم اغلب در انگشت می‌چرخد یا می‌چرخد.
یک سوزن کوتاه و نازک را با زاویه کوچک وارد رگ کنید. پس از وارد کردن، فشار وریدی مقدار کمی خون را وارد لوله شفاف می‌کند و تأیید می‌کند که سوزن به درستی قرار گرفته است. هنگامی که سوزن در جای خود قرار گرفت، از بال ها نیز می توان برای تثبیت سوزن و جلوگیری از غلتیدن یا حرکت آن استفاده کرد.
پس از استفاده (برای خونگیری یا تحویل دارو)، کل دستگاه در ظرف دفع مواد تیز دور ریخته می شود. سپس زخم سوراخ شده را با باند بپیچید.
سوزن های پروانه ای به دلیل اندازه کوچک (بسیار کوچکتر از کاتترهای داخل وریدی) و طراحی زاویه کم، می توانند وارد وریدهای سطحی نزدیک سطح پوست شوند. این نه تنها باعث می شود استفاده از آنها کمتر درد داشته باشد، بلکه به آنها اجازه می دهد تا وارد رگ های کوچک یا باریک مانند نوزادان یا افراد مسن شوند.
سوزن های پروانه ای برای افرادی که رگ های کوچک یا گرفتگی دارند (غلتاندن) بسیار مناسب است و حتی می توان آن را در رگ های ظریف دست، پا، پاشنه یا پوست سر قرار داد.
سوزن های پروانه ای برای کسانی که در سوزن زدن مردد هستند بسیار مناسب است، زیرا کمتر تهدید کننده هستند.
هنگامی که سوزن ها برداشته می شوند، بعید است که باعث خونریزی شدید، آسیب عصبی یا فروپاشی ورید شوند.
مدل‌های جدیدتر دارای یک غلاف قفل کشویی هستند که به‌طور خودکار روی سوزن می‌لغزد و وقتی سوزن از رگ خارج می‌شود، از آسیب‌دیدگی ناشی از سوزن و استفاده مجدد از سوزن‌های استفاده شده جلوگیری می‌کند.
اگر به شما گفته می شود که رگ های شما کوچک است و در گذشته برای خون گیری مشکل داشته اید، ممکن است درخواست سوزن پروانه ای داشته باشید.
به دلیل اندازه کوچک سوزن، سرعت جمع آوری خون اغلب کند است. اگر فردی در وضعیت اورژانسی که نیاز به خون سریع دارد، خشمگین باشد، ممکن است در بانک خون مشکل ایجاد کند. در این مورد، انتخاب اندازه سوزن کلید است.
حتی با یک خونگیری معمولی، اگر به مقدار زیادی خون نیاز باشد، اندازه سوزن اشتباه می تواند باعث انسداد شود و نیاز به خون گیری دوم داشته باشد.
از آنجایی که سوزن مورد استفاده برای انفوزیون در بازو باقی مانده است، نه کاتتر یا سیم PICC، سوزن پروانه ای می تواند در صورت کشیده شدن ناگهانی دستگاه به ورید آسیب برساند. حتی اگر سوزن با اندازه صحیح استفاده شود، اگر به درستی قرار نگیرد، سوزن ممکن است در طول درمان مسدود شود.
در خبرنامه نکات بهداشتی روزانه ما ثبت نام کنید تا نکات روزانه را دریافت کنید تا به شما کمک کند سالم ترین زندگی را داشته باشید.
تکنیک رگ گیری. در: آرام. چاپ ششم. 2018: 308-318. doi:10.1016/b978-0-323-40053-4.00024-x
سوزن پروانه ای Ohnishi H، Watanabe M، Watanabe T. بروز آسیب عصبی در طی فلبوتومی را کاهش می دهد. Arch Pathol Lab Med. 2012؛ 136 (4): 352. doi:10.5858/arpa.2011-0431-LE
Ialongo، C. و برناردینی، S. Phlebotomy، پل بین آزمایشگاه و بیمار. بیوشیم مد (زاگرب). 15 فوریه 2016; 26 (1): 17-33. DOI: 10.11613/BM.2016.002.
ولوویتز، ا. بیور، پی. Essex، D.، و غیره. در مقایسه با کاتترهای داخل وریدی، استفاده از سوزن های پروانه ای برای خون گیری به طور مستقل با کاهش قابل توجهی در همولیز مرتبط است. نشست سالانه آکادمی فوریت های پزشکی دانشگاهی؛ آتلانتا، جورجیا، ایالات متحده آمریکا؛ مه 2013. DOI: 10.1111/acem.12245.